خادم الرضا (ع)

وظیفه ما در زمان غیبت امام زمان (عج)
پاسخ تفصیلی

وظیفه ما در زمان غیبت مانند وظیفه در زمان حضور امام معصوم (ع) است. گرچه آن حضرت از نظر ما غایب است، اما به ما اشراف و آگاهی دارد و بر اعمال و رفتار ما ناظر است. بنابراین، تمام وظایفی که قرآن مجید و پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) برای یک فرد مسلمان تعیین و بیان فرموده اند در زمان غیبت نیز متوجه ما است که همه این وظایف را می توان در یک جمله خلاصه کرد و گفت بزرگ ترین وظیفه شیعیان در عصر غیبت انتظار فرج[1] و ظهور دولت جهانی حضرت مهدی (عج) است. اما با عنایت به این که انتظار فرج یک شعار نیست، بلکه یک فرهنگ است و مجموعه ای از وظایف و تکالیف است که باید عملی شود تا یک فرد، منتظر حقیقی مولا و امام خود باشد. ما در این جا به طور خلاصه به بخشی از آنها اشاره می کنیم:

1. معرفت و شناخت کامل دین یعنی در بخش عقاید، اخلاق، احکام و وظایف، منتظر باید تفکر اسلامى خویش را سامان داده و وضعیت روحى و ایمان درونى خود را تقویت کند.

2. مطالعه در جهت معرفت و شناخت هر چه بیشتر امام‏ زمان (عج).

3. پیروی کامل از قرآن و فرهنگ اهل بیت (ع) به عنوان نزدیک ترین افراد به پیامبر اکرم (ص) و آگاه ترین افراد از حقایق دین.

4. اطاعت از نایبان بر حق امام زمان (مراجع معظم تقلید به ویژه ولى فقیه) و همراه و هم‏گام با آنان و زمینه ظهور را فراهم کردن.

5. اتحاد و همستگی با دیگر مسلمانان به ویژه شیفتگان و منتظران واقعی آن حضرت.

6. کسب آمادگی فکری و فرهنگی جهت آشنا ساختن مردم با حقایق دین و مقابله با خرافات، شبهات و گرایش های انحرافی.

7. امیدوارى بر قیام و انقلاب آن حضرت و امید دادن به دیگران و زنده نگه داشتن امید به گشایش همه امور.

8. رعایت تقوا ، خود را در محضر خدا دانستن، ترک گناه و خشکانیدن زمینه گناه در جامعه.

9. توجه قلبی امام عصر (عج) در شبانه روز و او را مطلع از اعمال خود دانستن و اسوه قرار دادن امام.

10. ارتباط با امام (عج) از راه دعا به ویژه دعاهای زیبایی؛ مانند دعاى ندبه، زیارت آل یاسین، دعاى عهد، دعای فرج و… که از طرف بزرگان بسیار توصیه شده است.

11. صبر کردن در برابر آزار و تکذیب و سایر محنت ها و سفارش به حق و صبر و مبارزه همه جانبه در برابر دشمن.

12. ایجاد محبت امام ‏عصر (عج) در دل دیگران در میان مردم با ذکر احادیث، کرامات، مناقب و فضایل واقعی و معتبر ایشان و عنایت او به مردم به عنوان امام مهربان و دلسوز.

13. تقویت و بزرگ داشت شعائر اسلامی؛ نظیر حج و عمره و مجالس مذهبی برای آشنایی با معارف اسلام.

14. دلبستگی و محبت به امام (ع) و اظهار اشتیاق به نزدیک شدن به آن حضرت با مداومت در انجام امور خیر و ثواب، مخصوصا به نیابت از ایشان؛ نظیر بنا های عام المنفعه، اطعام مساکین، پرداخت صدقه براى سلامتى آن عزیز و یا حواله نمودن ثواب‏هایى براى آن حضرت.

15. آماده سازی محیط برای تشکیل حکومت عدل جهانی و اجرای عدالت و ریشه کن شدن درخت ستم.

16. جلوگیری از نفوذ شیطان های داخلی و خارجی در دین و فرهنگ و ملیت و آب و خاک. بیزاری جستن از دشمنان امام و خالص کردن حب و بغض ها.

17. اهتمام در ادای حقوق برادران دینی و دفاع و یاری شیعیان واقعی.

پیاده روی اربعین ماکتی زیبا از آمادگی عمومی برای ظهور است

قدس آنلاین- آمنه مستقیمی: در اربعین امام حسین (ع) نیز حرکتی جهانی رخ می‌دهد مثل اینکه اربعین همه دل‌ها را زنده کرده و به سمت قبر مطهر اباعبدالله (ع) می‌کشاند و این دقیقا‌‌ همان کاری است که امام عصر (عج) می‌خواهند.

به گزارش قدس آنلاین، پیاده روی اربعین حسینی با آن همه شور و اشتیاق نویدبخش عصر ظهور و حضور پرشور مردم در رکاب حضرت حجت (عج) است. از این رو با حجت الاسلام علی محمد باقی، کار‌شناس مرکز تخصصی مهدویت و مدرس حوزوی درباره وجوه شباهت این راهپیمایی عظیم با آنچه در عصر ظهور رخ می‌دهد به گفتگو پردا خته‌ایم که مشروح آن از نظرتان می‌گذرد:

چه ارتباطی میان راهپیمایی اربعین و عصر ظهور حضرت حجت (عج) وجود دارد؟ آیا اصلا می‌توان چنین رابطه را متصور شد؟

بله، اربعین حضرت سیدالشهداء (ع) از آنجایی که به نوعی جلوه ظهور است و آمادگی خاصی را برای عصر ظهور در شیعه ایجاد می‌کند، شباهت‌های بسیاری با ظهور امام عصر (عج) دارد و در زیارت اربعین هم به این مسئله اشاره می‌شود، زمانی که می‌گوییم: «قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّهٌ حَتَّى یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ‏»

یعنی قلب من همراه شما است و نصرت و یاری من برای قرار گرفتن در رکاب شما آماده است تا خدا اجازه دهد و…

باید توجه داشت که یاری امام فقط یاری زبانی و قلبی نیست بلکه یاری عملی نیز است چراکه در ادامه زیارت می‌گوییم یاری من برای شما آماده است.

اربعین امام حسین (ع) هم همین طور است یعنی فقط ننشسته‌ایم و بگوییم «یالیتنا کنّا معک»‌ای کاش در روز عاشورا با شما بودیم بلکه حرکتی جهانی آغاز می‌شود به سمت کربلا و نمادی از قیام مردم برای انتقام از قاتلان امام حسین (ع) است. اینجا است که می‌گوییم در اربعین، شیعیان تنها محبت زبانی صرف ندارند بلکه محبتی عملی را به نمایش می‌گذارند محبتی قلبی که در آیات قرآن از آن به مودت تعبیر می‌شود. و این مودت قربا، اجر و مزد رسالت پیامبر (ص) است.

آیا می‌توان راهپیمایی بزرگ اربعین با حضور میلیون‌ها نفر را از زمینه سازی‌های ظهور ولی عصر (عج) دانست؟

در بحث ظهور شرایطی باید باشد که تا محقق نشود، ظهور رخ نمی‌دهد، یعنی این شرایط باید باشد برخلاف نشانه‌ها که بروز آن‌ها حتمی نیست، یعنی ممکن است ظهور بدون نشانه‌ها رخ دهد اما بدون شرایط نه.

در باب شرایط ظهور نخستین شرط رهبر است، دوم قانونی که حرکت جهانی بر طبق آن انجام شود، سومین شرط، وجود یاران است و چهارمین شرط آمادگی عمومی است.

در عصر ظهور، امام عصر (عج) رهبر هستند یعنی وجود مقدس ایشان‌‌ همان طور که قرآن بر این مسئله صحه می‌گذارد. قانون هم سنت و قرآن است و از شخص امام (عج) هم به حق تعبیر می‌شوند. یاران نیز شامل آن ۳۱۳ نفر و سایرین می‌شود.

چهارمین شرط وجوب ظهور بحث آمادگی عمومی و مقبولیت اجتماعی است یعنی جامعه به این سطح از درک برسد که از همه مکاتب و ایسم‌ها و نحله‌ها دل ببرد و معتقد باشد که وجود یک منجی آسمانی نیاز است برای نجات بشریت که این آمادگی عمومی در اربعین تجلی می‌یابد.

در این راهپمایی میلیون‌ها انسان حرکت می‌کنند به سمت کربلای حسینی و حرکت آن‌ها این پیام را دارد که در انتظار منتقم اباعبدالله الحسین (ع) هستند و این انتظار را به زبان محدود نکرده‌اند بلکه با این حرکت، در عمل نیز آن را نشان می‌دهند.

این حرکت دقیقا برخلاف عملکرد و سخن بنی اسرائیل است که به حضرت موسی (ع) گفتند: تو و پروردگارت حرکت کنید و با دشمن بجنگید ما اینجا نشسته‌ایم!

نشست و سکون برای ظهور خطرناک است و با نشستن ظهور رخ نمی‌دهد، از این رو، ابتدا مردم حرکت می‌کنند برای خونخواهی و عزاداری امام حسین (ع) و در این اقامه عزا لبیک یا حسین (ع) و لبیک یا مهدی (عج) بلند می‌شود و می‌گویند ما آماده و منتظریم.

بنابراین، راهپیمایی اربعین حسینی می‌تواند زمینه ظهور امام عصر (عج) را فراهم کند چراکه آمادگی مردم را نشان می‌دهد.

اربعین حسینی روز ۲۰ ماه صفر هر سال که مصادف با سالگرد چهلمین روز واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) در سال ۶۱ق. است. مشهور است که اسیران کربلا روز ۲۰ ماه صفر سال ۶۱ ه‍.ق در بازگشت از شام، به کربلا و زیارت مدفن امام حسین(ع) آمده‌اند. در این روز جابر بن عبدالله انصاری به زیارت قبر امام حسین آمده است. این روز در ایران تعطیل رسمی است. شیعیان در روز اربعین به عزاداری مشغول می‌شوند و دسته‌های عزاداری در خیابان‌ها به حرکت درمی‌آیند. راهپیمایی گسترده شیعیان که سعی می‌کنند خود را با پای پیاده برای روز اربعین به کربلا برسانند، در سال‌های اخیر و پس از سقوط رژیم پیشین عراق، به یکی از مهم‌ترین و بزرگترین مراسم عزاداری شیعیان تبدیل جهان شده است.

زیارت اربعین
نوشتار اصلی: زیارت اربعین

در حدیثی از امام حسن عسکری(ع) پنج نشانه برای مؤمن شمرده شده است. یکی از این پنج نشانه زیارت اربعین است. [۶]

هم چنین زیارت نامه‌ای برای روز اربعین از امام صادق(ع) نقل شده است. [۷] شیخ عباس قمی این زیارت نامه را در مفاتیح الجنان در باب سوم بعد از زیارت عاشورا غیر معروفه، با عنوان زیارت اربعین نقل کرده است.

به گفته قاضی طباطبایی زیارت روز اربعین در نزد شیعیان زیارت «‌مَرَدّ الرَّأس‌» نیز خوانده می‌شود. [۸] مَرَدُ الرأس یعنی بازگرداندن سر، و منظور آن است که در این روز که اسرای اهل بیت به کربلا بازگشتند سر امام حسین(ع) را نیز به کربلا آوردند و دفن کردند.